. . .Αργά τη νύχτα κουρασμένοι οι Έλληνες αποσύρονται από
την προκυμαία στα σπίτια τους απελπισμένοι. Τα επίτακτα πλοία δεν δέχονται να
τους παραλάβουν. Είχε δώσει αυστηρές εντολές ο Στεργιάδης να μην παραλαμβάνουν
πολίτες. Κι όμως, χιλιάδες θα μπορούσαν να σωθούν γιατί πολλά ήσαν τα επίτακτα
πλοία που μπορούσαν σε λίγες ώρες να τους μεταφέρουν στη Χίο και τη Μυτιλήνη.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας τρία από τα επίτακτα πλοία που είχαν παραλάβει
στρατιώτες απέπλεαν από την πόλη. Είχαν φτάσει στο Ξώκαστρο κι οι μαύρες
τουλίπες καπνού που τις απομάκρυνε πίσω ο μπάτης έμοιαζαν με τρία στίγματα,
τρεις κουκίδες, τρία αποσιωπητικά της μεγάλης τραγωδίας. Η 26η Αυγούστου είναι
η μέρα της αγωνίας, η μέρα της απόγνωσης και του τρόμου του ελληνικού πληθυσμού
της Σμύρνης.
Η εφιαλτική μέρα της προσμονής. Από τις τουρκικές συνοικίες
ακούγονται πυροβολισμοί που εντείνουν την απόγνωση. Οι τελευταίοι δημόσιο
υπάλληλοι και οι στρατιωτικοί έχουν αναχωρήσει. Η πόλη ανυπεράσπιστη! Έξαλα τα
πλήθη ζητούν καταφύγιο σε σπίτια Ευρωπαίων και στις εκκλησίες. Πλημμυρίζει ο
αυλόγυρος της εκκλησίας της Αγίας Φωτεινής από Σμυρνιούς και πρόσφυγες του
εσωτερικού. Ο Χρυσόστομος προσπαθεί να τονώσει το ηθικό τους. «Η Ελληνική
διοίκηση γράφει ο Δ. Σβολόπουλος, έπαψε να υπάρχει. Οι ανώτεροι υπάλληλοι και η
χωροφυλακή έφυγαν. Όλοι έφυγαν εκτός από τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο που
προσπαθούσε να καθησυχάσει τον τρομαγμένο κόσμο που είχε συγκεντρωθεί στον
αυλόγυρο του ναού της Αγίας Φωτεινής ,συντετριμμένος από την ξαφνική συμφορά..
Η ελληνική κατοχή της Σμύρνης είχε παύσει από τη νύκτα της 25ης Αυγούστου. Η
ωραία πρωτεύουσα της Ιωνίας, χτυπημένη από τη σκληρή μοίρα της είχε αφεθεί στην
τύχη της. Συντελείται έξοδος των κατοίκων της. Που πήγαιναν δεν ήξεραν. Να
φύγουν ήθελαν από την πόλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου